Breytingar

Ég verð oft hugsi yfir þeim miklu breytingum sem orðið hafa á undanförnum árum og hvort við sem samfélag séum í stakk búin til að taka við þeim öllum. Þrátt fyrir að við höfum ekki upplifað aðrar eins breytingar og ömmur okkar og afar, sem fluttu úr torfbæum í steinsteypt hús með rennandi vatni, heitu og köldu ásamt eldavélum, þvottavélum og útvarpstækjum, þá eru margar þær breytingar sem við erum að verða vitni að og þátttakendur í stórkostlegar en tekst samt að fara einhvern veginn undir radarinn, ef svo mætti að orði komast.

Netið er líklega einhver mesta samfélagsbreyting sem hefur orðið frá því samfélagið þróaðist úr því að vera bændasamfélag yfir í að vera borgarsamfélag. Netið er að breyta því hvernig við eigum í samskiptum hvert við annað. Netið er að breyta því hvernig við vinnum. Netið er að breyta öllu og stundum er eins og við gefum okkur ekki tækifæri til að bregðast við breytingunum. 

Vissir þú að meðalmanneskjan eyðir um 26 klukkustundum í hverri viku á netinu? Hugsaðu þér, meðalmanneskjan er að eyða næstum heilum sólarhring af hverri viku bara í netið. 

Sú spurning sem óhjákvæmilega rís hjá mér er, erum við að bregðast við því? Hvernig er samfélag okkar að bregðast við þessari staðreynd? Við vitum að þessi tala á bara eftir að hækka. 

Eru grunnskólar farnir að huga að þessu? Hafa þeir tekið sig til og breytt námsskeiðum, kennsluaðferðum og markmiðum til að endurspegla þennan veruleika? Eru fyrirtæki og stofnanir í stakk búnar til að færa starfssemi sína sífellt meira inn á netið? 

Það eru mörg fyrirtæki og margir skólar sem hafa gert vel í þeim efnum en því miður eru það undantekningarnar. Sá veruleiki sem blasir við ungu fólki í dag er allt annar veruleiki en birtist fólki af eldri kynslóðum. Yngri kynslóðir horfa t.d. minna á sjónvarp, þeim nægir að ná í sína uppáhaldsþætti á netið og streyma þeim jafnvel í tölvur sínar í stað þess að hlaða þeim niður. Tölvan er orðið mikilvægasta verkfæri nútímamannsins en þrátt fyrir það, eru kennarar ennþá að notast við krítartöflur eða sambærileg verkfæri í kennslu og slíkt hið sama mætti heimfæra upp á aðferðir margra fyrirtækja. Hugsaðu þér, krítartaflan var innleidd í kennslu, ef ég man rétt, á 19. öld.

Vandamálið er, sýnist mér, að breytingum fylgir sá galli, að þurfa tileinka sér þær. Í dag eru mörg fyrirtæki á Íslandi sem eyða frekar litlu púðri í markaðssetningu á netinu, það er afgangsstærð í hugum margra markaðsmanna. Þrátt fyrir allar ráðstefnur, fundi og tal um mikilvægi netsins, þá eru fyrirtæki mörg hver ekki að sinna þessum markaði sem skyldi. Gallinn er bara sá, að þau fyrirtæki eiga eftir að lenda í vandræðum. Þau þurfa, rétt eins og kennarar og kennsluaðferðir þurfa að taka mið af samtímanum hverju sinni, að laga markaðssókn sína að markhópnum og þegar markhópurinn er gott sem orðinn fráhuga sjónvarpi, þýðir eitthvað að auglýsa þar? 

Í dag eru miklar breytingar að verða á símaeign landsmanna. Íslendingar, nýjungagjarnir sem þeir eru þegar kemur að tækni, eru nú upp til hópa að skipta út venjulegu gemsunum sínum fyrir 3g eða smartsíma. Nú er mikilvægt að hafa netið í símanum og helst síma sem getur tekið við hvers kyns viðbætum. Ég spyr aftur, erum við sem samfélag búin undir þetta? Eru skólar að færa sér þessa tækni í nyt? Eru fyrirtæki farin að notfæra sér þetta, eins og t.d. Lufthansa sem getur út mobile boarding pass? 

Eða erum við kannski svolitlir flottræflar á þessu sviði? Finnst voða töff að eiga þetta en vitum ekkert hvað við eigum að gera við alla þessa tækni? 

Ég held, að það sé gríðarlega mikilvægt að við kennum komandi kynslóðum á þessa tækni, allt sem henni fylgir, kosti og galla. Það leikur enginn vafi á að þetta er komið til að vera, netið fer ekkert og verður bara fyrirferðameira. Það þurfa allir, samfélagið í heild sinni, stofnanir, fyrirtæki, skólar og svo mætti lengi telja, taka mið af því. 

Nemandi í háskóla í dag skrifar að jafnaði á milli 40-50 blaðsíður af verkefnum á hverri önn í námi sínu, en sendir um 500 blaðsíður af tölvupóstum á sama tíma. Hugsaðu þér þá hversu margar blaðsíður smáskilaboðin telja eða MSN samræðurnar. Hugsaðu þér síðan hversu mörgum blaðsíðum af texta þú hefur þurft að skila í vinnu þinni á móti hversu margar blaðsíður af tölvupóstum við skrifum í viku hverri. Þó svo það að skila verkefnum í háskóla með þessum hætti sé ágæt æfing, þá þurfum við engu að síður að breyta því hvernig við hugsum. 

Times, they are a'changing söng Dylan og hafði alveg rétt fyrir sér. Hvort honum hafi órað fyrir þeim breytingum sem eru að verða núna á vestrænu samfélag skal ósagt látið. Spurningin sem situr eftir er, erum við tilbúin?

Athugasemdir

[StjaniGunnars (IP-tala skráð) 31.10.2010 kl. 20:53]

Takk fyrir skemmtilegar vangavelltur.

Gat ekki stillt mig um að kvitta fyrir komana. Ég hélt fyrirlestur fyrir skemmstu um markaðssetningu og hvernig hún er að renna saman við almannatengsl með tilkomu netsins. Notaði einmitt texta Dylans í nákvæmlega sama tilgangi. Dylan var reyndar að syngja um allt aðra byltingu, en þá sem hér um ræðir.

Ég vellti því líka fyrir mér hvort tala ætti um breytingu eða byltingu. Endaði á því síðarnefnda, þar sem miklar breytinar = bylting.

kv.

Stjáni

[Þorsteinn Mar Gunnlaugsson, 31.10.2010 kl. 21:32]

Góður punktur með byltinguna. Ég hef einmitt oft pælt í þessu með e-marketing og hvernig það er tveggja manna tal, í stað einræðu, eins og markaðssetning hefur verið (ja gott sem eingöngu) hingað til. Hefði verið til í að sitja þennan fyrirlestur :)