Þoka

Kl. 13:40

 

Fjalar lagði tólið á. Hvar gat Njörður verið? Fjalar hafði reynt að ná sambandi við hann síðan í morgun en án árangurs. Svo virtist vera sem Njörður væri horfinn, hann var ekki í vinnunni og svaraði ekki símanum heima hjá sér. Varla færi hann að álpast niður að höfn? Nei, það gat ekki verið, Njörður hafði aldrei komið um borð, hann var ennþá hreinn, ósnertur af hinu illa andrúmslofti sem virtist fylgja skipinu. En það voru fleiri sem höfðu verið um borð, strákarnir á tæknideildinni höfðu eytt dágóðum tíma þar á meðan þeir voru að rannsaka skipið. Fjalar hefði reynt að hafa upp á þeim í gær, en komst að því að þeir höfðu farið á námskeið í Noregi, - saman. Hann skildi þetta ekki, sama hversu lengi sem hann myndi reyna. Svona lagað var ekki vel liðið innan lögreglunnar, þetta var eitt af þessum málum sem allir vissu um en enginn ræddi. Nei, þetta yrði eitthvað sem hann myndi aldrei skilja, - eins og þessi trúbador þarna sem hann mundi aldrei hvað hét. Þetta var bölvuð ónáttúra og ekkert annað. En hann mátti ekki vera að því að velta sér upp úr þessu núna, hann þurfti að finna Njörð sem fyrst.

Fjalar var loksins búinn að komast að því hvað skipið hét. Þýska sendiráðið hafði sent þeim símskeyti snemma í morgun. Hann var viss um að Nirði þætti upplýsingarnar nokkuð áhugaverðar, vonandi hjálpuðu þær honum að leysa þessa gátu. Svo virtist vera sem þetta skip ætti sér langa og áhugaverða sögu. Der Sturmmädchen var í fyrstu talið hafa sokkið úti fyrir ströndum Portúgals 1922 en fannst nokkrum árum síðar mannlaust á reiki við strendur Frakklands. Þar var það dregið til hafnar og borin kennsl á það. Á sama tíma fann franska lögreglan fyrsta líkið, þeim átti eftir að fjölga eftir því sem leið á vetur og öll átti þau það sameiginlegt að búið var að fjarlægja hjartað úr þeim. Morðinginn fannst um borð í skipinu og reyndi að komast undan lögreglunni. Hann var skotinn á flótta. Hafnaryfirvöld í Frakklandi létu sökkva skipinu nokkrum dögum síðar.  

Fjalar stóð á fætur og gekk í kringum skrifborðið. Hann var orðinn þreyttur og hálfslappur. Höfuðverkurinn sem hafði plagað hann undanfarna daga var aftur farinn að gera vart við sig og sannast sagna, þá kveið Fjalar fyrir nóttinni. Hann þráði að sofna en jafnframt óttaðist það, martraðirnar sem ásóttu hann ágerðust og urðu raunverulegri með hverri nóttu sem leið.

Hann hélt á penna og notaði hann eins og trommukjuða á rúðuna um leið og hann starði út í litlaust síðdegið. Hvar var Njörður? Hann hringdi aftur heim til hans. Enginn svaraði.

-Andskotinn er þetta, sagði hann og skellti á. Fjalar stóð aftur á fætur og tók símskeytið frá sendiráðinu upp af borðinu. Hann las það yfir.

-Hvernig í fjandanum hefur skipið endað hérna? Ætli vélin hafi verið hirt úr skipinu á sínum tíma og sett í annað skip, spurði hann sjálfan sig. Fjalar henti blaðinu aftur á borðið og tók upp kaffibollann sinn. Um leið og hann sá merkið á bollanum bölvaði Fjalar sjálfum sér.

-Ég vissi að ég gleymdi einhverju, sagði hann svekktur, um leið og hann mundi eftir kóræfingunni sem hann hafði misst af kvöldið áður. Hann lét sig falla niður í stólinn og tók upp símann. Fjalar hringdi í Háskólann og bað um Njörð. Eftir stutta stund lagði hann aftur á. Hvar gat Njörður eiginlega verið? Ætli eitthvað hafi komið upp á hjá honum?

Hann hrökk upp úr hugleiðingum sínum þegar bankað var á hurðina hjá honum og Jóhanna stakk höfðinu inn um dyragættina.

-Það var verið að hringja frá Landakotsspítala.

-Nú?

-Presturinn þar er víst eitthvað að gera þau vitlaus.

-Hvers vegna kemur það okkur við?

-Hann hringir í sífellu kirkjuklukkunum. Hefurðu ekki heyrt í þeim?

Fjalar leit aftur fyrir sig. Glugginn var lokaður hjá honum. Hann sneri sér aftur að Jóhönnu.

-Hvers vegna ertu að trufla mig með þessu? Sendu bíl á vettvang, þú veist alveg hvað þú átt að gera.

-Já, en ...

-Já, hvað?

-Þú sagðir að við ættum að láta þig vita ef við yrðum var við eitthvað sem tengdist kannski þessum morðmálum?

-Já?

-Hjúkrunarkonan sem hringdi sagði að presturinn hagaði sér mjög undarlega. Röflaði víst einhverja vitleysu um djöfla og stæði alblóðugur í kirkjunni og læsi upp úr Biblíunni. Hann er víst búinn að láta hringja kirkjuklukkunum gott sem stanslaust síðan snemma í morgun.