Þoka

Kl. 14:35

 

Njörður dró fram De Occulta Philosophia eftir Cornelius Agrippa. Það var langt síðan hann hafði blaðað í gegnum þá bók. Hann iðaði af spenningi, því hann vissi hann væri á réttri leið. Njörður hafði uppgötvað hvers vegna hann átti svona erfitt með að muna hvar hann hafði séð rúnirnar. Þær sneru öfugt en í speglinum inni á klósetti sá hann þær í réttri mynd. Þetta voru þebískar rúnir eða rúnir Honoríusar, eins og sumir fræðimenn kölluðu þær. Það vissi svo sem enginn hvaðan þær voru upprunalega en margir voru á þeirri skoðun að Honoríus frá Þebu hefði fundið þær upp. Njörður hafði svo sem enga sérstaka skoðun á því, en hitt var annað mál að í gegnum tíðina höfðu rúnirnar einatt verið notaðar af galdramönnum og nornum. Hann fletti hratt í gegnum bók Agrippu þar til hann kom að 29. kafla í þriðja bindi. Þar fann hann lykil að rúnunum.

 

 

Hann tók myndina og lagði fyrir ofan lykilinn í bókinni. Hann fór sér í engu óðslega, heldur vann verk sitt hægt og af þolinmæði. Samt sem áður fann hann hvernig hárin á framhandleggjunum risu af æsingi og á efri vörinni spruttu fram svitaperlur. Hann var viss um hann væri að nálgast lausnina. Njörður dró andanum djúpt. Þó var eitt sem kom honum á óvart og olli honum hugarangri. Hvers vegna ætli morðinginn hafi notað þessar rúnir? Hvað var það sem tengdi þebískar rúnir við þessi morð? Njörður var nokkuð viss um að Leifur hafi ekki kunnað þær, enda ekki á hvers manns færi. Þær voru ekki almennt notaðar, þeir sem að þekktu þær í dag voru annað hvort fræðimenn eða áhugafólk um galdra. Eftir því sem Fjalar hafði sagt Nirði um Leif þá taldi hann ákaflega ólíklegt að drykkfelldi hásetinn kynni þær. Hann punktaði þessar athugasemdir hjá sér en hófst svo við að þýða rúnirnar á myndinni. Hann byrjaði á því að skrifa þær upp í sinni réttu mynd.

 

Njörður horfði um stund á rúnirnar á blaðinu hjá sér. Hver lína hlyti að tákna eitt orð. Hann þurrkaði svitaperlu sem læðst hafði af enni hans niður vinstri kinnina.

 

 

Njörður starði orðlaus um stund á lausnina. Tep-tv-f. Skyndilega var sem hann kæmist til sjálfs síns. Hann fletti aftur í skrifblokkinni sinni. Fræðimaðurinn greip andann á lofti. Á vegginn heima hjá Ámunda hafði verið skrifað te og rómverskir stafir notaðir. Hvers vegna ætli morðinginn hafi notað þebískar rúnir heima hjá Leifi en rómverska stafi hjá Ámunda? Ætli Ámundi hafi sjálfur verið að reyna koma þessum skilaboðum áleiðis en ekki gefist tími til þess? Var morðinginn kannski truflaður áður en hann náði að klára? Það var jú eitthvað af nágrönnum þarna í kring og Nirði skildist það á Fjalari að sumir hafi bankað upp á og jafnvel reynt að komast inn, út af öllum látunum. En hvers vegna ætli enginn hafi þá heyrt nein læti heima hjá Leifi?

Hann leit á ný á þýðinguna á rúnunum. Hvað skyldi þetta þýða? Hvaða tungumál ætli þetta eigi að vera? Tep-tv-f. Ætli morðinginn hafi þá ekki heldur náð að klára heima hjá Leifi? Skyldi ennþá vanta eitthvað?

Þoka

Kl. 10:30

 

 Fyrir utan lögreglustöðina leið umferðin silalega í gegnum þokumistrið. Fjalar stóð við gluggann á skrifstofu sinni og geispaði, hann var þreyttur. Undanfarna daga hafði hann lítið getað sofið, en hann vissi ekki hvers vegna. Það var eitthvað sem hélt fyrir honum vöku, einhver undarlegur seiðingur í hausnum sem var að gera hann brjálaðan. Það var sama hversu hann bylti sér og sneri þá kom allt fyrir ekki. Þegar hann loks náði að festa svefn var það yfirleitt í skamman tíma og hann vaknaði með höfuðverk.

Skyndilega var bankað. Fjalar sneri sér frá glugganum, leit á dyrnar og sagði:

-Kom inn.

Annar þeirra sem rannsökuðu skipið gekk inn. Hann var ekki lengur í hvíta gallanum heldur kominn í hefðbundinn klæðnað, eins og óbreyttur borgari. Hann lagði skýrslu á borð Fjalars.

-Við fundum nokkuð í morgun sem gæti hjálpað.

-Nú, hvað var það?

-Framleiðslunúmer vélarinnar. Með því ætti að vera hægt að komast því að hvað þetta skip heitir. Flestar vélaverksmiðjur fylgjast með því í hvaða skip vélar þeirra fara. Oftast nær er þessum vélum hent ef skipt er um í skipunum. Ég hef líka á tilfinningunni að sú vél sem er í skipinu núna sé original.

-Nú, hvernig vél er þetta?

-Blohm & Voss. Þýskt eðalmerki, það var meðal annars alveg eins vél í Bismarck að mér skilst.

-Já, er það, svaraði Fjalar, gersamlega laus við áhuga. Hann gekk yfir að dyrunum og opnaði þær.

-Jóhanna, komdu hérna.

Innan tíðar var Jóhanna komin. Fjalar hafði sest og búinn að opna skýrsluna. Hann hripaði framleiðslunúmer vélarinnar niður á blað ásamt nafni framleiðandans. Síðan rétti hann stúlkunni miðann og sagði:

-Hafðu samband við vestur-þýska sendiráðið. Þeir hljóta að geta aðstoðað okkur með þetta. Þetta er framleiðslunúmer á skipsvél, fáðu þýskarana til að finna út úr þessu sem fyrst.

Hún kinkaði kolli og fór aftur út. Fjalar benti manninum á að fá sér sæti.

-Hvernig gekk ykkur? Fundið þið nokkuð fleira?

-Nei, eiginlega ekki. Bara nokkur för til viðbótar og alls kyns drasl sem skipverjar hafa átt. Jú, reyndar, við fundum eina mynd, hún er þarna í skýrslunni. Virðist nokkuð gömul, ég gæti vel trúað því að hún væri síðan fyrir seinna stríð, það er hins vegar hálfundarlegt, því maður myndi ætla að hún væri þá fyrir löngu ónýt miðað við hvernig hún var geymd og hvar.

-Hvað áttu við?

-Nei, ég meina, skipið búið að flækjast um og eflaust lent í töluverðum sjó. Allt blautt og seltan, þú skilur, fer ekki vel með myndir, sko.

Fjalar kinkaði kolli og opnaði skýrsluna. Ljósmyndin datt á skrifborðið. Hann þakkaði lögreglumanninum frá tæknideildinni fyrir og horfði á eftir honum hverfa út um dyrnar.

-Bölvaður hommi, sagði hann lágt við sjálfan sig. Sú saga gekk um þá félagana á tæknideildinni að þeim væri óvenju hlýtt hvors til annars, kannski örlítið meira en gengur og gerist milli tveggja karlmanna. Hingað til hafði enginn þó getað fært sönnur á neitt og yfirmaður þeirra, Baldur, virtist gjörsamlega blindur á samdrátt þeirra. Annað hvort það eða hann einfaldlega lét sem hann vissi ekki neitt, Fjalar vissi ekki hvort var, það var erfitt að segja til um það þegar hinn furðulegi Baldur átti í hlut.