Þoka

Kl. 13:10

 

Guðbjörg horfði á dyrnar lokast. Hún sneri sér við og punktaði í fljótheitum niður svör Fjalars. Hún fletti aftur um síðu og skoðaði athugasemdir sínar frá því í morgun. Hún átti enn eftir að fara á geðdeild Borgarspítalans. Henni höfðu borist sögur þess efnis í morgun að eitthvað hefði farið úrskeiðis á miðilsfundi Sálarrannsóknarfélagsins. Afleiðingarnar voru svo slæmar að hringja þurfti á sjúkrabíl, því miðillinn fékk víst áfall. Hana langaði að athuga hvort hann væri viðræðuhæfur, því sagan sem henni var sögð í símanum snemma í morgun var einkar áhugaverð, sér í lagi í ljósi atburða undanfarinna daga. Hún passaði sig reyndar á því að segja Fjalari ekki frá þessu, því hún vildi sitja að þessu ein og alls ekki láta ýta sér í burtu, allavega svona fyrst um sinn. Guðbjörg leit á veggklukku og vonaði að hún myndi ekki missa af strætó, sem var væntanlegur innan skamms.

Um leið og Guðbjörg opnaði útidyr lögreglustöðvarinnar og gekk út óð hún beint í flasið á einhverjum. Hún hrökk við og leit upp í blá augu sem hún hefði getað þekkt hvar og hvenær sem er. Grímur. Örsmáar daggarperlur voru á öxlum hans og á svörtum skóm hans var grár snjór. Það var tekið að rökkva, þau stóðu og horfði hvort á annað í dyrastafnum um stund.

-Meiri þokan, sagði Grímur loks með vandræðalegan svip á andlitinu.

-Já og það í janúar. Hvað er eiginlega að gerast með veðrið? Einn daginn snjóar en þann næsta er svartaþoka. Þetta er ekki eðlilegt.

-Hvað ertu að gera hér, spurði Grímur.

-Ég ætlaði að taka viðtal við Fjalar, en hann er vart viðræðuhæfur, svaraði hún og bætti við:

-Hvað með þig, hvað ert þú að gera hér?

-Ég þarf að skila inn skýrslu, sagði Grímur.

-Skýrslu? Vegna alls þess sem hefur gerst síðan á laugardag?

-Já, svaraði hann eftir smá hik.

Guðbjörg horfði um stund á Grím.

-Það er eitt sem mig hefur langað til að spyrja þig um, sagði hún blíðum rómi.

-Nú, svaraði Grímur og Guðbjörg tók eftir örlitlum glampa í augum hans. Hann hélt eflaust enn í vonina um að hún myndi sjá að sér og taka við honum aftur. En það voru engar líkur á því, sér í lagi eftir að hún komst að því að Védís vissi af þeim.

-Ég skil ekki hvers vegna þú varst kallaður um borð í skipið. Ég veit það tengist á einhvern hátt morðinu í Skipasundi og eitthvað dýrum eflaust. Er ég á réttri leið? Ég meina sko, úr því að þú ert kallaður til á báðum stöðum þá hlýtur þetta tvennt að tengjast og þar sem þú ert dýrafræðingur, þá hljóta dýr að koma við sögu. Eftir að við töluðum saman í gær lagði ég saman tvo og tvo, þetta er eina rökrétta niðurstaðan. Er ég nokkuð langt frá hinu sanna?

-Það fundust för eftir klær um borð. Ég átti að reyna komast að hvaða dýr gæti hafa átt í hlut.

-Og fundust svipuð för í Skipasundi?

Grímur kinkaði kolli. Hann gekk hægt yfir að bekk með drapplituðu ullaráklæði og settist. Hann hallaði sér fram, huldi andlitið í höndum sér og andvarpaði.

-Ég veit sannast sagna ekki hvað segja skal. Ég er ekki vanur þessu, hef aldrei áður lent í svona máli. Ég hef, jú, krufið dýr inni í rannsóknarstofu, en það telst vart með því þar er ég inni í vernduðu umhverfi, ef svo má að orði komast. Ég hef jafnvel fylgst með hátt- og líferni þeirra úti í villtri náttúrunni, þar sem þau drepa hvort annað, en það er bara ekki samanburðarhæft því, - það er bara náttúrulegt. Dreptu eða vertu drepinn er eina leið margra dýra til að komast af. Hér er eitthvað...

Rödd Gríms brast. Guðbjörg hlustaði með athygli á hann. Hún settist við hlið hans og tók í hönd hans.

-Hér er eitthvað allt annað á ferðinni, hélt hann áfram. Hann lokaði augunum.

-Hvað ertu að segja? Er þetta dýr eitthvað frábrugðið öðrum?

-Dýr? Ég sagði aldrei að hér væri um dýr að ræða.

-Hvað áttu við!?

-Þekkirðu mörg dýr sem fjarlægja ákveðin líffæri úr bráðum sínum? Ef svo er, þætti mér vænt um ef þú bentir mér á það.

Guðbjörg hristi höfuðið.

-Ekki ég heldur. Má vera að þetta hafi verið tilviljun ein, en það er umtalsverð vinna að komast inn að mannshjartanu. Ég held að hjartað hafi verið fjarlægt meðvitað og slík meðvitund er mönnum eðlislæg, ekki dýrum.

-Er þetta þá einhver geðsjúklingur sem leikur lausum hala?

-Ég veit það ekki, en eitt er víst. Þrátt fyrir öll för eftir klær, þrátt fyrir öll spor og aðrar vísbendingar, þá er ég viss um að þetta er ekki nein þekkt dýrategund.